28-9-2020  |  Nieuwsbericht

“Nieuwe sociale huurwoningen? Prima, maar niet in mijn achtertuin!”

In de Metropoolregio Amsterdam moeten meer sociale huurwoningen worden gebouwd om aan de enorme vraag te voldoen. Maar als het op bouwen aankomt, zien direct omwonenden de plannen vaak niet zitten. Net als andere woningcorporaties loopt Ymere hier regelmatig tegenaan. Een nieuwbouwplan in Weesp laat het zien.

Iedereen kent wel iemand met een moeder die op de wachtlijst staat voor een seniorenwoning. Of een 26-jarige die nog bij haar/zijn ouders woont en tevergeefs een betaalbare starterswoning zoekt. Iedereen vindt ook dat er méér woningen voor deze woningzoekenden moeten worden gebouwd. Maar als die woningen te dicht in de buurt komen: nee, dan liever niet.  

Dat is – kort samengevat – het verhaal van de geplande nieuwbouw op de plek van de gesloopte Kostverlorenflat in de wijk Hogewey in Weesp. Voor deze locatie heeft Ymere een nieuwbouwplan ontwikkeld. Zoals het er nu uitziet, komen er 96 nieuwe appartementen, waarvan 66 twee- en driekamerwoningen in de sociale huur. Ze zijn bestemd voor senioren en starters, waarvan er in Weesp veel zijn. In een groene omgeving verrijzen straks drie moderne woongebouwen van vijf bouwlagen, dichtbij winkels en openbaar vervoer.  

Voorlopige ideeën

Dat klinkt goed. Maar er is heel veel water door de Vecht gestroomd voordat dit plan op tafel lag, en nog steeds ziet niet iedereen het zitten, zegt Frank Moerman, projectleider en ontwikkelaar namens Ymere. ‘Dat heeft er – onder andere – mee te maken dat de flat in 2015 is gesloopt zonder helder toekomstplan. Er zijn toen wel mondelinge toezeggingen gedaan, zoals “nooit meer hoogbouw” en “hier komen grondgebonden koopwoningen”. Op dat moment waren dat echter alleen voorlopige ideeën, geen concrete plannen.’

Koopwoningen bleken al gauw geen optie meer. In vernieuwde prestatieafspraken met de gemeente Weesp lag het accent juist op sociale huurwoningen. Tegelijkertijd bleek uit onderzoek dat er in Hogewey grote behoefte is aan geschikte huurappartementen voor senioren en starters. De locatie van de voormalige Kostverlorenflat bleek daarvoor ideaal: dichtbij allerlei voorzieningen, waaronder een winkelcentrum.

In de jaren na de sloop heeft Ymere veel overleg gevoerd met de gemeente, huurdersverenigingen en omwonenden. Het nieuwbouwplan werd daarbij steeds aangepast. Moerman: ‘Omdat we al snel begrepen dat de locatie nogal gevoelig lag, hebben we gevraagd waarmee we rekening moesten houden. Ik heb daarbij altijd open kaart gespeeld en uitgelegd waarom sommige dingen wel of niet kunnen.’ Zo wilden omwonenden gebouwen van maximaal vier bouwlagen. Dat kan niet, legt Moerman uit: ‘Bij vier bouwlagen komen er te weinig woningen en halen we de prestatieafspraken niet. Minder woningen per gebouw zou bovendien leiden tot te hoge kosten voor de woningen en de lift. Voor ons én de huurders.’

Polderoplossing 

Het plan dat er nu ligt, heeft alles van een polderoplossing. De drie gebouwen tellen niet negen verdiepingen (zoals de gesloopte flat eerst telde), niet zes bouwlagen (zoals Ymere aanvankelijk wilde), maar vijf – en dus geen vier (zoals de omwonenden wilden). Het laat zien hoe complex ontwikkelen en bouwen in het dichtbevolkte Nederland anno 2020 is geworden. Moerman: ‘Je probeert te beantwoorden aan de grote vraag naar betaalbare woningen – dat is onze missie – maar ook rekening te houden met de wensen van omwonenden. Maar ook al streef je naar een groot draagvlak, je kunt het nooit iedereen helemáál naar de zin maken.’ 

Tegen de huidige plannen bestaat nog steeds verzet. Ook moet de gemeenteraad nog een beslissing nemen over een vereiste wijziging van het bestemmingsplan. Volgens Coen Klerq van huurdersvereniging De Vechtstroom is er echter meer waardering voor het plan dan je zou denken. ‘Wij willen, net als veel anderen, héél graag nieuwe senioren- en starterswoningen op deze plek. Dan kunnen senioren verhuizen. Dat zorgt voor doorstroming: als ouderen verhuizen, komen hun eengezinswoningen vrij voor gezinnen. De buurt is daar een groot voorstander van.’ 

Wachtlijsten worden langer en langer 

Hij beseft dat het voor Ymere moeilijk (of zelfs onmogelijk) is om iedereen tevreden te stellen. ‘Wij zien dat ze proberen te luisteren en hun best doen om dingen aan te passen. Wat wij zo jammer vinden, is dat er intussen al vijf jaar niets gebeurt. En de wachtlijsten worden langer.’ 

Is er iets te doen aan de not in my backyard-reflex? Of moeten we hiermee maar leren leven? Moerman: ‘Wat helpt, is om de dilemma’s goed te laten zien. Daarnaast geven we ook aan dat de nieuwe woningen op den duur belangrijk kunnen worden voor de omwonenden zelf. Bijvoorbeeld omdat ze naar een seniorenwoning moeten verhuizen. Of omdat hun kinderen een eigen woning gaan zoeken. Op zo’n moment wordt een nieuwbouwplan persoonlijk in plaats van abstract. Dat zet aan het denken, merken wij. Wij richten ons nu op de toekomst, in plaats van dat we terugkijken naar de verschillende plannen die er zijn geweest. Ik verwacht dat we uiteindelijk kunnen bouwen tot ieders tevredenheid.’